مقاله بتن scc یا بتن خودمتراکم

برای سالیان متمادی دست یابی به نیوجرسی بتنی با قابلیت خودترازی ( خود تراکمی ) بدون افت در مقاومت، روانی و یا جداشدگی، آرزوی مهندسین در کشورهای مختلف بوده است در اوایل قرن بیستم به دلیل خشک بودن مخلوط بتنی، تراکم بتن تنها از طریق اعمال ضربه های دال بتنی سنگین در مقاطع وسیع و قطعات بتنی در دسترس ممکن بود.

با شیوع استفاده دیوار پیش ساخته بتنی از بتن های مسلح و آشکار شدن مشکلات اجرایی کاربرد مخلوطهای خشک ،مینی نیوجرسی بتنی گرایش به استفاده از مخلوطهای مرطوب تر گسترش یافت اما شناسایی تاثیر نسبت آب به سیمان در دهه 1920 نشان داد که افزایش این نسبت می‌تواند موجب افت در مقاومت بتن گردد. در سالهای بعد، توجه به مسئله دوام بتن همچنین تاثیر مخرب افزایش نسبت آب به سیمان را به نفوذ پذیری و کاهش دوام بتن آشکار ساخت. این همه باعث گردید تا توجه ویژه ای بر خواص کارایی و رئولوژی انواع نیوجرسی بتن و نیز روشهای تراکم، با هدف بهبود خواص مقاومت و دال بتنی دوام آن صورت گیرد .نیوجرسی بتنی این انواع نیوجرسی تحقیقات در نهایت منجر به معرفی بتن خود متراکم در ژاپن گردید.

مینی نیوجرسی بتنی با قابلیت جریان زیاد که می‌تواند تنها تحت تاثیر نیروی ثقل و بدون نیاز به انجام هرگونه فرآیند دیگری تمامی زوایای قالب را پر کرده و آرماتور ها دربرگیرد،دال بتنی بدون آنکه جداشدگی یا آب انداختن ایجاد گردد. مینی نیوجرسی بتنی بررسی لیست قیمت نیوجرسی بتنی رئولوژی و کارایی، تاثیر بالایی بر تعیین نیوجرسی بتنی خواص بتن خود تراکم را نشان می‌دهد ؛ لذا بر اساس روابط مایع لزج نیوتنی، نیوجرسی بتنی پارامترهای موثر در تعریف رفتار جریان بتن خود تراکم را معرفی می‌کند و آزمایش جی دال ترافیکی، نیوجرسی بتنی رینگ آزمایش ساده و مناسبی برای اندازه گیری مقاومت نیوجرسی بتنی بتن در مقابل جداشدگی سنگدانه ها است و چنانچه مقدار آب و خصوصا فوق روان کننده از یک حد معینی افزایش یابد مقاومت جداشدگی بتن کاهش می‌یابد و از آزمایش دو نقطه ایی می‌توان بدست آورد که ثابت های رئولوژی می‌توانند خواص رئولوژی، خصوصا توانمندی بتن از نظر حرکت پذیری و پرشدگی را بخوبی تعیین نماید.